In Deventer is de afgelopen jaren hard gewerkt aan Plan Spoorzone. Het plan beslaat het hele gebied aan de stadszijde van NS-station Deventer. De aanzet voor Plan Spoorzone was de aanleg van een fietsenkelder onder het stationsplein. De gemeente besloot daarop de gehele stationsomgeving opnieuw in te richten. Ook het gebied voor het station, vanaf de Leeuwenbrug en Schouwburg Deventer tot en met de weg voor het station, ging op de schop. Drie jaar later is de herinrichting van de stationsomgeving gereed. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. “De uitvoering was één grote uitdaging” stelt Henk van der Veen, projectleider van de Gemeente Deventer.
“De uitvoering was één grote uitdaging.”
Het project werd opgeknipt in de projecten Stationsplein en De Groene Wal. Wat wilden jullie bereiken met beide projecten?
“We hadden geconstateerd dat het busstation aan een update toe was. Het deel tussen de Leeuwenbrug en de Schouwburg was bovendien erg rommelig en onoverzichtelijk. Verder stelden we vast dat de verkeersdoorstroming langs het stationsplein logischer, sneller en beter kon. Project Stationsplein had als doel het gehele stationsplein te moderniseren. Met project De Groene Wal wilden we meer groen in het gebied terugbrengen, door onder andere de aanplant van circa 50 bomen. In dit project pakten we tevens de verkeerssituatie voor het stationsplein aan. Omdat de locatie een knooppunt van buslijnen is, zou ook het busverkeer hiervan profiteren.”
Wat was uw grootste zorg bij de uitvoering van beide projecten?
“Het aanbrengen van de bestrating bovenop de fietskelder vergde veel zorg en aandacht. De fietsenkelder was door de aannemer netjes gesealed. Bij het bestraten moesten we zorgvuldig te werk gaan om die sealing intact te houden. Zo golden er strikte randvoorwaarden voor het materieel dat erop mocht. Het pakket dat nu op het dak van de fietsenkelder ligt, is slechts 0,5 meter dik en opgebouwd uit zand, een infiltratielaag en straatstenen. Je ziet het niet, maar dan hebben we het dus over het hele stationsplein. Ook de logistiek had onze aandacht. We wilden dat het station tijdens de werkzaamheden bereikbaar bleef voor fietsers, voetgangers en bussen. De fasering moest daarop inspelen.“
Waarom schakelde u StadLandWater in?
“Wij zochten bij een externe partij expertise voor het begeleiden van beide projecten. StadLandWater kwam als meest geschikte partij naar voren. De rol van toezichthouder zou vervuld worden door Maarten Stadhouders. Hij beschikte over de benodigde ervaring en is lokaal goed bekend. Mede daardoor kon hij ook goed meedenken in de fasering van de werkzaamheden.“
Heeft StadLandWater uw verwachtingen waargemaakt?
“Jazeker. De inzet was zoals afgesproken en meer. Ik was in beide projecten projectleider en directievoerder. Maarten Stadhouders was op papier toezichthouder, maar nam in de praktijk ook directietaken van me over en ontlastte me veel. Je merkt bij Maarten: daar zit kwaliteit in. Hij heeft veel kennis, is erg gedreven en enthousiast. Je ziet dat hij het leuk vindt wat hij doet. Na drie jaar is hij haast een onderdeel van de gemeentelijke organisatie geworden.”
De theorie is vrij vaak anders dan de praktijk. Liepen jullie in de uitvoering nog tegen onverwachte zaken aan?
“Het Stationsplein kende geen zorgwekkende verrassingen. De Groene Wal was een ander verhaal. Zo moesten we een put plaatsen van 3x3m. We maakten proefsleuven en ontdekten toen pas dat de bodem op die plek vol zat met kabels en leidingen die niet bij KLIC waren geregistreerd. Ze waren verlaten en niemand voelde zich er eigenaar van. En dat gebeurde niet één keer. Het was een steeds tegenkomen van verlaten kabels en leidingen die niet traceerbaar waren. De nutsbedrijven wist het ook niet altijd. Kabels kunnen erg op elkaar lijken. En glasvezelkabels die 20 jaar geleden zijn gelegd, zijn vaak meerdere keren overgenomen door andere providers. Uiteindelijk weet niemand meer welke van wie is. Daardoor moest het hele plan om, met name het rioleringsplan en dat werd een aardige puzzel. Je kan een nieuwe plek aanwijzen voor een put, maar de nieuwe locatie was logistiek gezien vaak minder handig. En soms lag ook die plek vol met kabels.
Op andere momenten bleek de put ondergronds heel anders te zijn dan verwacht. Soms zag je dat putten waren voorzien van aanbouwen die niet op de revisietekeningen stonden. Dan was er een stuk tegenaan gemetseld of zaten er scheuren in. Daar moesten we dan eerst mee aan de slag. Alles bij elkaar zorgde dat voor veel stagnatie. Ik heb het nog nooit in deze mate meegemaakt.”
Hebben jullie in dit project nog concessies moeten doen?
“Ondergronds zijn veel concessies gedaan. We hebben locaties en hoogtes van leidingen moeten aanpassen. Maar: het is allemaal gelukt. Bovengronds is daar niks zichtbaar van. Dat ziet er gewoon uit zoals gepland.”
Wanneer u nu langs het stationsplein rijdt, wat brengt dan een glimlach op uw gezicht?
“Het is een heel mooi stukje werk geworden. We hebben veel complimenten gekregen vanuit de bevolking. Eerlijk is eerlijk: het heeft me veel kopzorgen gekost, maar de klus is geklaard en het eindresultaat mag er zijn.”
